باران

دوره گردم....

غزل خوان همین حوالی..

گاه گاهی میان آوارگی های این شهر..

خراب می شوم و می سرایم از باران...

این روزها از خودم خراب ترم...

از احوال بی خویشی خودم !

از بی بارانی همه ی خودمان.... از بی بارانی خانه های شهر... بام های شهر... قلب های شهر...

خالی شده ایم از بارن گویا ! از عطر خاک نم خورده..

باران اگر بر شهر ببارد... ما که همه خاکیم... شهر پر از بوی خاک نم خورده می شود.. پر از حضور..

بارن می خواهم..

بیایید دسته جمعی دعای باران بخوانیم..؟؟

برای خاطر عطر خاک نم خورده !

برای خاطر بارن !

برای خاطر خودمان !

                          بیایید دعای بارن بخوانیم...